Ik sluit niet uit dat ik niet voor 100% stond op te letten. Het was dan ook slimmer geweest als ik mijn mond had gehouden. 

‘Maar kunnen we er dan niet iets bij verzinnen? Iets uitbeelden? ‘

De vraag was welk gevoel, welke intentie paste bij Perfect man van Rufus Wainwright. Bij de eerste twee coupletten waren al een paar uitdrukkingen en poses bedacht. Het derde couplet was moeilijker.

‘Waarom? Hier kunnen we toch wel poses bij verzinnen?’

Vijftien gezichten keken mijn kant uit en moesten even inschatten of ik niet een grapje maakte. Had ik dan echt niet opgelet? Meestal houd ik mij wijselijk stil als er gepraat wordt over welke sfeer er in een nummer zit, wat wil het nummer zeggen en hoe kunnen we dat los van de muziek ook in theatrale vorm zo goed mogelijk overbrengen, zonder dat het ten koste gaat van de muziek? 

Tekst is niet mijn sterkste muzikale talent. Er zijn prachtige teksten, maar ze doen me weinig wanneer ik de muziek ‘niet versta’. Nummers van Andre Hazes doen mij weinig, terwijl hij volksstammen roert met zijn teksten. Ik ben niet gelovig, maar kan wel vol overtuiging de meest christelijke liederen zingen, als de muziek en melodie mij maar raken. Pas later als ik echt naar de tekst luister, schrik ik soms van wat ik zing. Hetzelfde geldt voor achterbuurt muziek met een lekkere beat, maar met niet altijd even vrouwvriendelijke teksten. 

Had ik nu maar goed naar de tekst geluisterd of in ieder geval goed opgelet toen de uitleg blijkbaar al een keer eerder was gegeven. Of was ik er toen niet….?

‘Weet je wel wat we zingen?’  Een klein blosje verscheen op mijn wangen. ‘ Eh…’  Gelukkig redde één van mijn zingcollega’s mij en vertelde dat het begin van het derde couplet ‘nog een onthulling van het mannelijk lid’ beschreef. Het bleef even stil, mijn gezicht kreeg ook steeds meer de kleur van de rode haring, zoals Rufus Wainwright zijn … zo liefkozend noemde. Mijn lieve zingcollega’s konden niet anders dan er smakelijk om lachen. Had ik ook gedaan.

Kortom, luister nog eens goed als je dit, toch wel erg leuke, nummer voorbij hoort en ziet komen in een van onze optredens. Mijn intentie is in ieder geval dat ik mij niet meer zal bemoeien met de intentie van de nummers die we zingen. Iedereen heeft zo zijn kwaliteiten en dit is er niet één van mij. 

NB. Ik zing nu samen met drie andere dames de volledige lead van Je ne mâche pas, een snelle onbegrijpelijke Franse tekst. Wat ik zing? Geen idee. Wel weet ik dat de titel zoveel betekent als “Ik neem geen blad voor de mond”. Toch toepasselijk…

– Malou Aalberts –