Een jaar de vogel uit de boom kijken…

Zingen doe ik al mijn hele leven. Althans…de laatste jaren wat minder, maar toen mijn zoontjes bij een koortje gingen begon het ook bij mij weer te kriebelen. Gewoon lekker één keer per week zingen. Maar waar te beginnen met de zoektocht als je niet bekend bent in de noordelijke korenwereld? Klassiek of licht? Mijn laatste koor was een kamerkoor uit Den Haag. Daarvoor close harmony in Utrecht. Ja die lichte muziek ging het weer worden. Via via kwam ik bij Tlode terecht. Dit koor sprak me het meeste aan vanwege de originele repertoirekeuze en dito arrangementen. Bovendien had ik al snel door dat het repeteertempo redelijk hoog lag, zoals ik bij mijn eerdere koren ook gewend was. Gelukkig was er plek voor een bas en na een auditie kon ik voortaan mijn ei kwijt bij alle vogels van Europa.

De eerste uitdaging stond me al wel gelijk te wachten: in drie maanden tijd 16 nummers instuderen voor het concert in de Helperkerk in Groningen. Samen met mijn koorlotgenoot (nieuw scrabblewoord) Jan Bauke ben ik de uitdaging aangegaan. Dit betekende voor mij veel thuisstudie, omdat het koor al 80% van deze nummers kende. Voor een bas is het dan vaak een kwestie van de goede tummetjes en dummetjes in het juiste liedje plaatsen, waar Jan Bauke als tenor veel meer teksten moest stampen. En dan natuurlijk nog de choreografie. Elk nummer heeft een bepaalde beleving en die moet je als zanger overbrengen op het publiek. Het oog wil ook wat dus ook onze kleding moest passen binnen het bestaande concept. Tlode had er een stoplicht bij met ons groene en rode overhemd. Nu nog zorgen dat we muzikaal niet uit de toon gingen vallen.

23 juni was het dan zover: ons eerste concert! In een snikhete kerk deden we nog een keer een doorloop en tegen een uur of vier stroomde het publiek binnen. Gelukkig was de opkomst goed ondanks de hitte. Voor de diehard fans enkele mooie nieuwe nummers: Can’t stand the rain (The Rescues), The devil you know (Kovacs) en Angel of Small Death & the Codeine Scene (Hozier). Voor mij als nieuw lid waren dit de lekkerste nummers om te zingen, omdat we hier relatief veel repetitietijd aan hadden besteed. In het nummer van The Rescues heb ik zelfs een moment of fame met mijn binnen het koor inmiddels befaamde wangplop: een simulatie van een vallende regendruppel. Hoewel hard werken, was het al met al een mooie vuurdoop. Binnen ons koor worden er continu allerlei verwijzingen gemaakt naar vogels, vanwege onze naam. We kunnen dan ook gerust stellen dat wíj het publiek trakteerden op een fluitconcert en gelukkig niet andersom.

Na een zomerbreak volgde de traditionele seizoensopening met open podium en BBQ en daarna de focus op de volgende concerten: eerst een optreden in het witte kerkje van Engelbert en kort daarop het tweejaarlijkse BALK-festival in de doelen in Rotterdam. Speciaal voor dit evenement werd er met een knipoog een ‘Commissie winnen’ opgericht, met als doel dit festival te winnen (of eigenlijk te voorkomen dat we tiende zouden worden zoals twee jaar geleden). Onze belangrijkste doelstelling was echter het publiek vermaken met een mooi optreden en daarnaast genieten van alle lichte-muziekkoren van Nederland. Met vier mooie nummers (het nieuwe Kiss the Sky van Jason Derulo, de inmiddels befaamde Hymn of Axiom, het eerdergenoemde Can’t stand the rain en Kom terug van Spinvis). Het laatste nummer zelfs met publieksparticipatie. In Engelbert hebben we het publiek gevraagd om naast het genieten ook kritisch te luisteren naar het Balk-blokje: hoe klinkt het, komt de bedoeling van elk nummer over? Hebben jullie nog tips? Dit alles leverde waardevolle informatie op die we weer meenamen naar Rotterdam. 

Na een overnachting in de befaamde kubuswoningen voor een deel van het koor en een lange treinreis op zaterdag voor het andere deel was het zover: geen woorden maar daden… We waren aan het eind van de middag op het programma gezet als één van de laatste koren en mochten eindelijk het podium op. Hoewel het optreden niet helemaal vlekkeloos verliep (de lat ligt hoog in de Topklasse) hebben we in ieder geval aan onze doelstelling voldaan om het publiek te vermaken. Welk koor gebruikt nou een ukelele, een xylofoon, een cajon, 23 mobiele telefoons en een vocoder? De cameraman vond ons zelfs het leukste koor dat hij de hele dag had gezien.

Na deze enerverende dag nog één uitdaging voor 2019: Vries ontdooien. Een kerstconcert zonder kerstliedjes, maar met Glühwein. De kerk aan de Brink in Vries had een mooie akoestiek en als je dirigent na afloop zegt dat hij op sommige momenten met kippenvel stond te dirigeren kunnen we met recht zeggen dat het ‘Kippenvel inbegrepen’ op onze poster niet gelogen was. Vooral de verstilde nummers als Washing of the water (Phil Collins) en God’s great dust storm (Katzenjammer) komen in zo’n omgeving heel goed tot hun recht. Ook nog een eervolle vermelding voor het nummer Zitten in de trein (Yentl en de Boer) dat via ons open podium door Malou en Judith een plekje kreeg op het programma en in onze harten.

-Rogier Stout-